"Deze liedjes en opnames zullen voor altijd leven en vreugde blijven brengen aan degenen die ze horen. John heeft ons allemaal een geschenk nagelaten, en het is een heel kostbaar geschenk."
(Geoff Downes, anno 2024 over John Wetton)

John Wetton, een man die in meer bands heeft gespeeld dan de meesten van ons een warme maaltijd hebben gehad, werd op 12 juni 1949 geboren in Derby, Engeland. Hij is de jongste van twee jongens die allebei een heel verschillende muzikale carrière hebben opgebouwd - John in de rock en zijn broer in de wereld van de klassieke kerkmuziek. Toen John 12 was, verhuisde het gezin naar Bournemouth. Tijdens zijn schooljaren speelde hij in verschillende Shadows- en Beatles-achtige groepen en uiteindelijk kwam hij terecht in het lokale R&B-circuit met de Palmer-James Group. Rond die tijd ontmoette hij Robert Fripp, die later een belangrijke rol in zijn carrière zou spelen. Na zijn studie maakte John een tournee door Roemenië met Helen Shapiro! Dit leverde hem genoeg geld op om een fatsoenlijke Fender Precision Bass te kopen voor 35 pond. Zijn volgende band was Tetrad, een andere groep uit Bournemouth, maar hij besloot al snel om hen te verlaten en naar Londen te verhuizen. Hij bleef een tijdje in een band genaamd Splinter, en stopte toen om bij James Litherland's Brotherhood te gaan in september 1969. De band veranderde al snel hun naam in Mogul Thrash en John maakte zijn eerste album met hen. Ze waren een ruige R&B groep, met een blazerssectie, maar waren veel populairder op het continent dan in Groot-Brittannië. Ze raakten verwikkeld in een juridisch probleem met hun management en de enige manier om eruit te komen was door de band op te splitsen.

John werkte toen een tijdje als sessiemuzikant en verdiende zo genoeg om een ticket naar Los Angeles te kopen. Hij bleef maar een paar maanden en meteen na zijn terugkeer in Londen werd hij gebeld en gevraagd om bij Family te komen. Hij bleef voor twee albums, maar voelde zich beperkt. Hij zou nooit leadzanger worden met Roger Chapman in de buurt; ook de schrijvende kern van de groep strekte zich niet tot hem uit. Toen Robert Fripp hem een baan aanbood bij King Crimson, was dat te mooi om te weigeren. Gedurende zijn twee jaar bij de band genoot King Crimson lovende kritieken en succes. Ze namen vier albums op, maar in september '74 besloot Fripp de band in de ijskast te zetten. John ging veel om met Roxy Music en sloot zich aan toen er een bassist als opening opdook. De band promootte Country Life en toerde door de UK, Europa en Amerika. John was een toevallig lid van de band en voelde zich financieel niet op zijn plek. In maart '75 besloot hij zich aan te sluiten bij de band Uriah Heep nadat zij net bassist Gary Thain hadden ontslagen. Hij speelde mee op twee albums, maar zijn aanwezigheid deed niets aan de interne onrust in de band. Iedereen haatte elkaar en dus vertrok hij in augustus '76 voordat het allemaal onaangenaam werd. In oktober van datzelfde jaar was hij terug bij Bryan Ferry's Band, die toerde door de UK, Europa, Japan en de VS. Maar opnieuw begonnen de problemen die gepaard gingen met het spelen in andermans band de kop op te steken

In juli '77 stond John te popelen om een band samen te stellen en nadat hij contact had opgenomen met ex-Crimson drummer Bill Bruford, vormden ze samen met Eddie Jobson en Allan Holdsworth UK. Ze namen een gelijknamig album op en toerden een paar keer door de VS. In november '78 vertrokken Bruford en Holdsworth om Bruford te vormen. Terry Bozzio werd binnengehaald als vervanger en de band ging verder als trio. Nog twee albums, maar John en Eddie hadden verschillende ideeën over de richting die de band op moest. Ze beëindigden een tournee en besloten een pauze van zes maanden te nemen. John stortte zich op soloprojecten, Jack-Knife en Caught In The Crossfire. Maar tegen het einde van 1980 sprak hij met Brian Lane over het vormen van een andere band. Hij verplaatste zijn management, publishing en opnames van EG naar Brian Lane. Hij stelde John voor aan ex-Yes leden, Steve Howe en Geoff Downes. En zo werd in januari '81 Asia geboren, de eerste “supergroep” van de jaren '80. Met hun gezamenlijke ervaring produceerden ze een monsterdebuutalbum. Asia was het best verkopende album in de V.S. in 1982 en bleef 9 weken lang op nummer 1 staan in de Amerikaanse albumcharts. Het werd goud en platina op elk continent. Na de tweede LP van de band, Aplha, nam Steve Howe ontslag en werd vervangen door Mandy Meyer op gitaar voor hun derde album, Astra, in 1985. Voor een paar jaar werd Asia op pauze gezet en John voltooide twee soloprojecten. De eerste was een compilatie King's Road 1972-1980, uit zijn jaren bij EG records. De tweede was een nieuw album - Wetton/Manzanera - met oude vriend Phil Manzanera, die hij voor het eerst ontmoette in de band van Roxy Music en Bryan Ferry. In 1990 werd een vierde Asia-album uitgebracht, Then & Now, met nummers van de eerste drie lp's van de band (Then) en verschillende nieuwe nummers (Now). Deze keer werden de gitaartaken gedeeld door Steve Lukather, Ron Komie, Scott Gorham en Mandy Meyer, maar de vertrouwde gezichten van Wetton, Downes en Palmer waren nog steeds glimlachend te zien op de platenhoes. In november '90 speelde het drietal samen met Pat Thrall twee uitverkochte optredens in het Olympijski stadion in Moskou. De shows werden opgenomen en uitgebracht in '91. Ze namen ook een video op en maakten een avondvullende concertfilm. John besloot toen dat hij een nieuwe richting nodig had en verliet de band.

John besloot naar Californië te verhuizen, met een nieuw managementbedrijf, platenmaatschappij en producer, Ron Nevison. In 1994 bracht hij nog een soloalbum uit, Battle Lines. Tijdens zijn tournee door het verre oosten in de herfst van '94 nam hij een aantal optredens op en dit werd in 1995 uitgebracht als het album Chasing The Dragon. En in 1995 nam hij een serie puur akoestische versies op van veel van zijn oude favorieten, terwijl hij op tournee was in de Verenigde Staten. Dit werd uitgebracht als Akustika - Live In Amerika, op het Blueprint label. Zijn volgende album heette Arkangel en er volgden nog meer live-cd's. Begin 2000, nadat de plannen om Asia te herenigen waren mislukt, vormde John samen met voormalig Asia drummer Carl Palmer, toetsenist John Young en JW Band gitarist Dave Kilminster een opwindende nieuwe groep met de naam QANGO. Ze deden twee mini-tours en hebben een gelimiteerd live album uitgebracht. Aan het eind van 2000 werd John's soloalbum Welcome To Heaven uitgebracht in Japan (later in 2003 volgde Rock of Faith en in 2011 Raised in Captivity) In 2006 vond er eindelijk een reünie plaats van de originele Asia line-up (Wetton, Downes, Howe, Palmer). Een studioalbum getiteld Phoenix (2008), het eerste van de originele band sinds Alpha uit 1983, werd uitgebracht in april 2008 en bereikte nummer 73 in de Billboard 200 albums chart in de Verenigde Staten. De originele line-up bracht nog twee studioalbums uit, Omega (2010) en XXX (2012) voordat Howe in januari 2013 vertrok om zich te concentreren op Yes. Met de nieuwe gitarist Sam Coulson bracht Asia Gravitas uit in maart 2014. In 2013 was Wetton te gast op het album Grandine il vento met Renaissance, met wie hij 42 jaar eerder live had gespeeld. In hetzelfde jaar toerde hij met American Idol- finalist Leslie Hunt's District 97, gevestigd in Chicago , om de 40e verjaardag van het King Crimson-album Larks' Tongues In Aspic te herdenken . Echter in 2017 overleed Wetton op 67-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker.

Concentus: The John Wetton Live Collection, Volume I' is de eerste in een reeks van drie boxen die het leven en de tijd van deze ongelooflijke muzikant vieren, met de nadruk op het concertpodium. Van zijn begin bij het genrebepalende King Crimson tot de inventieve vroege prog supergroep UK tot de alles veroverende prog-pop kolos Asia en de vele projecten daartussenin, John Wetton werd vereerd als een gigant in de progressieve rockwereld. Niet alleen stond hij aan het hoofd van drie van de meest succesvolle progressieve rockbands aller tijden, hij werkte ook samen met Roxy Music, Family, Uriah Heep en Wishbone Ash en vele anderen als hierboven aangegeven in zijn bio. Zijn lijst van medewerkers is een echte who's who van de rockmuziekwereld. John heeft ook maar liefst zes soloalbums uitgebracht! Hij wordt terecht beschouwd als een ware songwriting visionair en een van de grootste bassisten die ooit heeft geleefd.

Deze 10CD collectie bevat de eerste selectie van John's live albums die geremasterd zijn door Andy Pearce. Als bonusmateriaal, zijn er o.a. moeilijk te vinden opnames die speciaal zijn samengesteld door Rick Nelson, lange tijd archivaris van Wetton en een goede vriend van John. De collectie zit in een compacte box en bevat een gedetailleerd boekje van Jerry Ewing, redacteur van PROG magazine, en artwork van Michael Inns, een oude vriend en medewerker van John Wetton. Deze box is zorgvuldig samengesteld met de zegen van John's vrouw Lisa en zijn zoon Dylan en uitgebracht met de volledige steun van de Wetton nalatenschap. Van de toegewijde prog kenner tot de Aziatische prog-pop fan, Wetton's aantrekkingskracht is breed en diep. Deze uitgebreide collectie is dan ook de perfecte introductie om de live-optredens van John Wetton te ontdekken.